Pre-vakantieleed.
Wat kan vakantie toch heerlijk zijn, ontspannen genieten van zon, water en je kind!!. Maar: voordat het zo ver is, klinkt vaak geklaag: oh, …..wat ben ik aan vakantie toe, oh….ik moet nog twee weken hard werken, dat hou ik (nog net) niet vol!! Ik snap dat hard werken vermoeiend kan zijn en ik snap dat mensen echt kunnen uitkijken naar een vakantie. Tegelijkertijd denk ik: oh, oh: ……wat doen zij zichzelf aan door op deze wijze met hun (vakantie)situatie om te gaan.
Verzet tegen wat is.
Wat gebeurt er volgens mij: de klaagzang is een uiting van verzet tegen het negatieve gevoel van nog te moeten werken in de komende weken; die pre-vakantieperiode mag er dus gewoon niet zijn. Begrijp mij goed: dit negatieve gevoel is natuurlijk niet leuk! Maar:….. met dit klagen creëren mensen in zekere zin hun eigen lijden!
Vergelijk bovenstaande met de vervelende pijn van een wondkorstje. Je wilt krabben aan dit korstje om de kriebel weg te krijgen. De paradox is dat je pijn moet laten voor wat die is: door het krabben blijft de wond open en krijg je vaak nog meer last. Het lijdzaam (dat wel) accepteren van de pijn zorgt ervoor dat het korstje uiteindelijk weer een glad huidje wordt! Een ander voorbeeld is de ‘pijn’ van de file in het verkeer. Wat kunnen verkeersdeelnemers daar toch nijdig over worden, bijvoorbeeld door steeds maar weer van baan te wisselen of door het strak op andermans bumper te gaan rijden. In de regel komt men daardoor niet eerder, maar wel gestrester aan op de bestemming!
Slachtoffer of regisseur?
In de kern gaat het erom of je jezelf slachtoffer voelt/maakt van de negatieve zaken die op jouw pad komen. Soms is dat een vervelende baas, een druilerige regenachtige dag. Of die weken voor jouw vakantie of een wondkriebel. Het willen vermijden van de (emotionele of fysieke) pijn is danwel logisch, maar in de regel contraproductief. Hoe kan je nu meer de regisseur worden in zo’n vervelende situatie?
Handvatten.
De ACT (zie eerdere blogs) biedt handvatten om op een positieve manier met ‘pijnlijke’ of negatieve zaken om te gaan, alsmede om te leven naar wat voor jou belangrijk is. Allereerst: het is mogelijk om vervelende zaken in het leven als zodanig te accepteren! Dat is heel lastig omdat het maken van onderscheid tussen het negatieve gevoel en het verzet daar tegen (d.i. het niet accepteren), vaak heel moeilijk is. Voor sommigen is het klagen over iets ook een gewild gespreksonderwerp omdat zij daardoor aandacht en steun krijgen in moeilijke tijden: gedeelde smart lijkt halve smart!. Bedenk dat het steeds maar weer benoemen, overdenken/piekeren of oprakelen van negatieve ervaringen met name een uiting van verzet is. Het zijn zogenaamde ‘niet bruikbare gedachtes’ die jou niet verder brengen. Help jezelf effectiever door bijvoorbeeld de negatieve ervaringen eens op papier te zetten en aan te geven wat het jou doet, wat het jou kost, maar ook wat het jou wellicht oplevert. Kom meer ‘op afstand’ van de pijn in plaats van te zwelgen in het negatieve. Als je op basis van dergelijke reflecties met anderen in gesprek gaat, ben je vaak meer op oplossingen dan op problemen gericht. Bij ‘oude’ pijn, bijvoorbeeld bij negatieve ervaringen vanuit jouw opvoeding, kan het in gesprek gaan met een therapeut of coach jou helpen om negatieve ervaringen een plek te geven.
Een tweede handvat vanuit de ACT is het inrichten van jouw leven vanuit positieve en voor jou betekenisvolle waarden. Je kunt heel bewust moeite doen om te bepalen wie je wilt zijn, hoe je wilt zijn, etc. Om het praktisch te maken: de ‘pre-vakantieklager’ kan pro-actief bedenken hoe hij die voor hem lastige weken kan invullen, bijvoorbeeld door extra rustmomenten in te bouwen, door een goede planning te maken, etc. Door energie te geven aan: hoe kan ik die weken zo prettig mogelijk te maken, houdt hij de regie. Deze positieve insteek kan dan samen gaan met het accepteren dat het bij tijd en wijle (toch) niet leuk kan zijn. Ook de filerijder kan benoemen wat voor een verkeersdeelnemer hij wil zijn en daardoor makkelijker in staat worden om het fileleed te trotseren.
Welk een uitdaging voor een volwassene om zowel recht te doen aan de (negatieve) zaken die op zijn/haar pad komen, als in staat te zijn om zich te verbinden met waarden die voor hem belangrijk zijn. Een nuttig en plezierig leesbaar boekje in dit kader is: ‘denk wat je wilt en doe wat je droomt’, van Gijs Gijs Jansen
Tot slot: prettige vakantie gewenst!!!
(je kunt je abonneren via de rss feed rechtsboven aan de pagina)
