Beste Nico.
Jij had mij gevraagd om, in vervolg op onze coachingsgesprekken, een soort eindverslag te maken waarin ik zou samenvatten wat mijn ‘learnings’ waren. Ik heb mijn best gedaan, het viel echter niet mee!
Zo’n 3 maanden geleden zijn we begonnen met de Zelfkonfrontatie methode. De coaching was erop gericht antwoord te geven op mijn vraag: “wat zorgt er nu voor dat ik mij zo ‘moe’ kan voelen en dat ik mij zo snel afgewezen voel?? Het op papier krijgen van belangrijke gebeurtenissen en personen in mijn levensverhaal hoorde daarbij. Dit was lastig, intensief, maar ook heel boeiend om mijzelf veel beter te leren kennen.
Learnings uit het verleden. Een belangrijke eye-opener voor mij was dat ik in mijn leven continu bezig ben geweest om ‘weg te willen’ van mijn negatieve jeugd-ervaringen (de pesterijen op de lagere school en het niet gevraagd worden voor verjaardagen en sportteams. Dit in plaats van het invullen van mijn leven vanuit ‘waar ik naar toe’ wil. Dus vanuit wat ik goed kan en waar ik echt voor sta en ga! Ik heb nu (at last!) door dat ik steeds maar weer geprobeerd heb zo min mogelijk negatieve gevoelens te ervaren. Dat heeft mij heel veel energie gekost. Ook kwam ik er achter dat er meerdere negatieve overtuigingen van vroeger nog steeds in mijn ‘systeem’ zitten. Vroeger dacht ik: als ik ruzie maak met mijn klasgenoten, dan lig ik er helemaal uit. Nu nog denk ik in sommige vergaderingen: laat ik mijn mond maar houden……! Het heeft geen zin om met wie dan ook een strijd aan te gaan. Door mij naar iedereen heel meegaand en behulpzaam te tonen, werd/word ik positief gewaardeerd en hoor ik erbij. Een belangrijk inzicht was ook dat ik onbedoeld een en ander zelf in stand hield. Jij maakte de vergelijking met een kriebelend wondkorstje. Ik heb (zoals velen) de neiging om pijn te bestrijden door te pulken aan het korstje waardoor de wond juist open blijft! Mijn learning is te accepteren dat mijn negatieve ervaringen nu eenmaal onderdeel zijn van mijn levensverhaal. Het was niet altijd leuk, maar het is zoals het is. Als jonge jongen heb ik mij op mijn eigen manier staande gehouden.
Learnings naar de toekomst. Onze coachingsgesprekken hebben mij geleerd dat ik beter voor mijzelf zorg en dat dat niet ten koste gaat van anderen. Bijvoorbeeld als ik met weerstand te maken heb: in plaats van te pleasen, probeer ik nu meer aan te geven wat ik wil en gewoon een gesprek aan te gaan. Ik krijg niet altijd wat ik wil, maar het voelt goed.
Door onze gesprekken snap ik waarom ik vermoeidheid en afwijzing ervaarde. Én voel ik mij ook beter in staat om zelf actief bij te dragen aan mijn levensgeluk. Een algemene reflectie is dat mijn focus op wie ik wil zijn heel vanzelfsprekende energie oplevert! Ik voel mij nu behoorlijk vrij van mijn verleden en daarmee ook erg vrij voor mijn toekomst.
Nog te beantwoorden vragen. Ik ben nog bezig de onderstaande vragen te beantwoorden en in de praktijk gestalte te geven.
- Zo wil ik nog scherper krijgen welke kwaliteiten ik van nature heb en hoe ik deze wil inzetten? Ik heb bijvoorbeeld, zonder steun van mijn ouders, veel zelfdiscipline getoond waardoor ik mijn studie heb afgerond en mijn gitaarhobby gestalte heb geven. Dit geeft mij vertrouwen om dit jaar nog een stevige management opleiding te gaan volgen. Ook ben ik altijd ‘loyaal’ en heel zorgzaam geweest naar bijvoorbeeld mijn jongere broer en zusje. Ik wil echt iets tussen en met andere mensen gaan doen.
- Daarnaast wil ik nog meer voor ogen krijgen hoe ik mijn vak wil uitoefenen en achter welke passies en/of waarden ik wil lopen?
Dit was het; je ziet dat het coachingstraject mij veel heeft opgeleverd. Tot volgende week.
Dank en groet
XXXXXX
