Boos zijn is een negatief gevoel dat je in principe kwijt wilt. Een coachee (Eric) die ik begeleid heb, was bijvoorbeeld héééél erg boos op zijn collega. Die had hem tot op het bot beledigd door tijdens een vergadering kritiek te geven op zijn “vage en onprofessionele” voorstellen. Het lukte Eric niet om op een adequate manier met zijn boosheid om te gaan, hij bleef maar boos en verongelijkt.
Boos zijn kan een hoop energie opleveren om jezelf of de situatie te veranderen, bijvoorbeeld -dat die collega die kritiek voortaan in een bilaatje aan de orde stelt, -dat die collega eerst vragen gaat stellen over de visie achter die zogenaamd vage voorstellen, etc. Ook kan de boosheid ertoe leiden dat Eric zijn voorstellen nog eens kritisch bekijkt en iets doet met de commentaren van zijn collega.
Lijdend i.p.v. leidend voorwerp!
Hoe vaak gebeurt het echter niet dat een negatief gevoel, zoals boosheid, blokkerend werkt en dat de betreffende persoon zich een waarlijk slachtoffer gaat voelen van de buitenwereld!! Eric werd een ‘lijdend’ voorwerp doordat hij veel energie ging steken in het zwart maken van zijn collega. Op een bepaald moment ging hij hem zelfs ‘stalken’, door hem te willen betrappen op fouten in zijn werk, die hij vervolgens ging rapporteren aan zijn leidinggevende. Van kwaad tot erger dus!!
Tijdens de coachingsgesprekken werd duidelijk dat Eric wat ‘oude pijn’ in zijn systeem had zitten, zijn autoritaire vader was daar voor een belangrijk deel debet aan. Het bleek dat het bespreekbaar maken van deze zaken voor Eric ruimte bood, in de zin dat hij snapte dat hij niet geleerd had om over zijn gevoelens te praten en om zich assertief te manifesteren. Deze reflecties waren voor hem de eerste aanzet om andere negatieve gevoelens, zoals zijn frustratie over de moeizame relatie met zijn schoonmoeder, alsmede de irritaties naar zijn puberende zoon, op een andere manier te hanteren.
Wat is mijn deel…..wat wil ik eigenlijk?
Eric werd zich bewust dat hij bij tegenslagen, bij tegenspel en bij minder harmonieuze relaties niet of nauwelijks stil stond bij wat ZIJN deel was: had hij bijvoorbeeld zijn kritische collega wel voldoende opgezocht en geinformeerd in de voorbereidende fase? En: had hij duidelijk voor ogen hoe hij verschillende ‘lastige’ relaties invulling zou willen geven? Had hij überhaupt wel eens gevraagd naar de verwachtingen van zijn puberende zoon? Deed hij eigenlijk, in een variant, niet hetzelfde als zijn vader deed?? Het ging dus over vragen als: wat voor een collega, professional of vader wil ik zijn, hoe wil ik communiceren en binding opbouwen met anderen???
Herformuleren: van boosheid …naar zorgen… naar wensen….. naar doelen!
Het inventariseren van thematiek in het levensverhaal met behulp van de Zelkonfrontatie methode (ZKM coaching) heeft Eric geholpen om meer op afstand te komen van wat aan hem gebeurt: hij heeft nu het gevoel meer keuzes te hebben als hij met lastige mensen van doen heeft. Verder heeft Eric zijn boosheid geherformuleerd naar concrete zorgen en wenselijke oplossingen. Dit wil zeggen dat hij inzag dat zijn boosheid niet zozeer met zijn collega maar met name te maken had met zijn bezorgdheid ten aanzien van het kunnen implementeren van up to date oplossingen binnen zijn vakgebied bij zijn werkgever. Achteraf is hij zijn collega ‘dankbaar’ dat hij nu veel meer engagement ervaart: Eric ‘staat’ nu veel explicieter voor zijn professionele oplossingen. Een verbale oorlog met een collega vindt hij nog steeds niet leuk, maar neemt hij op de koop toe. Een nieuwe overtuiging: ‘zonder weerstand, geen verandering’, helpt hem om zijn betekenisvolle doelen na te streven.
(je kunt je abonneren via de rss feed rechtsboven aan de pagina)
)
